Amélie Nothomb, pseudoniem voor Fabienne Claire Nothomb, (Etterbeek, 9 juli 1966) is een Franstalig Belgische schrijfster, die afwisselend in Parijs en Brussel woont en werkt. Ze is een achternicht van de Belgische politicus Charles-Ferdinand Nothomb.
Een verrassende, gevatte, onvoorspelbare, in een ruk uit te lezen fictieroman met een aantal primaire wijsheden!
In deze korte roman is een concentratiekamp de setting van een realityprogramma op televisie. De hiermee gepaard gaande ethische probleemstellingen zoals onverantwoordelijkheid, provocatie, sadisme, antisemitisme, kinderachtigheid en voyeurisme worden door de auteur met gruwelijke humor aan de kaak gesteld.
In het concentratiekamp zijn er slachtoffers (gevangenen) en kapo’s (bewakers). De slachtoffers worden door de programmamakers willekeurig van de straat geplukt, de kapo’s worden zorgvuldig geselecteerd op basis van brutaliteit en meedogenloosheid.
De twee hoofdpersonages in het programma dat “Concentratie” heet zijn elkaars tegenpolen. Zdena is een “lelijk” meisje uit een lager milieu, zij wordt op de voet gevolgd door de camera’s en is de meest opvallende kapo. Een van de uitlatingen van Zdena: “de gevangenen hebben de gemakkelijkste rol door medelijden proberen op te wekken”. Pannonique is slachtoffer, zij is een “engel”, een mooi meisje, welopgevoed, intelligent.
De gevangenen krijgen onmiddellijk na aankomst een kampuniform (type pyjama) en een nieuwe naam getatoeëerd bestaande uit 3 letters en 3 cijfers. De echte namen van de gevangenen blijven geheim.
Elke ochtend inspecteren “selecteurs” de troepen om te bepalen wie niet meer tot werken in staat is en de naar de rij van de “ter dood veroordeelden” wordt gestuurd. Daarna ruimen de gevangenen een ganse dag puin uit een nutteloze tunnel, dit onder stokslagen van de kapo’s. ’s Avonds krijgen de gevangenen “smerig” eten zoals bv. soep met kakkerlakken.
Zdena ontwikkelt van bij het begin een obsessie voor de mooie, gracieuze en edelmoedige CKZ 114 (Pannonique), CKZ 114 krijgt van Zdena opvallend de meeste aandacht door middel van stokslagen, dit wordt opgemerkt door de programmamakers en de kijkers die kwade lezersbrieven sturen.
Zdena wil kost wat kost de echte naam van CKZ 114 te weten komen. CKZ 114 weigert haar naam te verklappen en blijft puin ruimen onder de toenemende regen van stokslagen. Omdat CKZ 114 steeds magerder wordt stopt Zdena haar in het geheim tabletten chocola toe en vervangt zonder medeweten van de andere kapo’s en de programmamakers haar stok door een onschuldig nepexemplaar. CKZ 114 speelt het spelletje mee maar toont niet de minste dankbaarheid, enkel minachting. Zij verdeelt de tabletten chocola onder de medegevangenen.
Wanneer de wraakzuchtige kapo Zdena bij een ochtend appel de met CKZ 114 bevriende MDA 802 naar de rij van de ter dood veroordeelden stuurt, maakt CKZ 114 dit vonnis “gewoon” ongedaan met de bekendmaking van haar naam: “Ik heet Pannonique!”.
Quote: “het is niet voor niets dat mensen geen nummer maar namen hebben, de voornaam is de sleutel tot het individu”.
Door dit unieke voorval wordt Pannonique een godin voor de gevangenen, dit helpt hen het moreel hoog te houden. Voor de kijkers en de media is zij een heldin, de kijkcijfers stijgen.
Door op een onverwacht moment zich rechtstreeks tot de camera’s te richten wil Pannonique het publiek ervan overtuigen dat zij de werkelijke schuldigen zijn van het succes en het voortbestaan van een programma als “Concentratie”. De kijkcijfers stijgen paradoxaal tot een recordhoogte.
Wanneer de kijkcijfers op een bepaald moment stagneren, besluiten de programmamakers het publiek, via teletekst, de selectie van de ter dood veroordeelden te laten doen in plaats van door de kapo’s. Kapo Zdena vindt dit vanwege haar liefde voor Pannonique verontrustend, CKZ 114 zou door de kijkers kunnen geselecteerd worden. Zij doet CKZ 114 bepaalde voorstellen, in ruil daarvoor wil ze Pannonique en haar medegevangenen helpen ontsnappen. CKZ 114 weigert op het voorstel in te gaan. Als haar medegevangen dit te weten komen zorgt dit voor grote onrust.
Bij het volgende ochtend appel doet CKZ 114 “opvallend” een oproep aan de kijkers van unaniem voor haar te stemmen zodat zij de volgende dag ter dood veroordeeld wordt. De volgende dag wordt de ter dood veroordeling live uitgezonden, de kijkcijferdichtheid is 100 %!
Het slot is een thriller...
Boekbespreking door Dirk De Wit
Oorspronkelijke titel: Acide sulphurique, Edtions Albin Michel, 2005
Nederlandse vertaling: UitgeverijManteau / Standaard Uitgeverij en Marijke Arijs, 2006
Een verrassende, gevatte, onvoorspelbare, in een ruk uit te lezen fictieroman met een aantal primaire wijsheden!
In deze korte roman is een concentratiekamp de setting van een realityprogramma op televisie. De hiermee gepaard gaande ethische probleemstellingen zoals onverantwoordelijkheid, provocatie, sadisme, antisemitisme, kinderachtigheid en voyeurisme worden door de auteur met gruwelijke humor aan de kaak gesteld.
In het concentratiekamp zijn er slachtoffers (gevangenen) en kapo’s (bewakers). De slachtoffers worden door de programmamakers willekeurig van de straat geplukt, de kapo’s worden zorgvuldig geselecteerd op basis van brutaliteit en meedogenloosheid.
De twee hoofdpersonages in het programma dat “Concentratie” heet zijn elkaars tegenpolen. Zdena is een “lelijk” meisje uit een lager milieu, zij wordt op de voet gevolgd door de camera’s en is de meest opvallende kapo. Een van de uitlatingen van Zdena: “de gevangenen hebben de gemakkelijkste rol door medelijden proberen op te wekken”. Pannonique is slachtoffer, zij is een “engel”, een mooi meisje, welopgevoed, intelligent.
De gevangenen krijgen onmiddellijk na aankomst een kampuniform (type pyjama) en een nieuwe naam getatoeëerd bestaande uit 3 letters en 3 cijfers. De echte namen van de gevangenen blijven geheim.
Elke ochtend inspecteren “selecteurs” de troepen om te bepalen wie niet meer tot werken in staat is en de naar de rij van de “ter dood veroordeelden” wordt gestuurd. Daarna ruimen de gevangenen een ganse dag puin uit een nutteloze tunnel, dit onder stokslagen van de kapo’s. ’s Avonds krijgen de gevangenen “smerig” eten zoals bv. soep met kakkerlakken.
Zdena ontwikkelt van bij het begin een obsessie voor de mooie, gracieuze en edelmoedige CKZ 114 (Pannonique), CKZ 114 krijgt van Zdena opvallend de meeste aandacht door middel van stokslagen, dit wordt opgemerkt door de programmamakers en de kijkers die kwade lezersbrieven sturen.
Zdena wil kost wat kost de echte naam van CKZ 114 te weten komen. CKZ 114 weigert haar naam te verklappen en blijft puin ruimen onder de toenemende regen van stokslagen. Omdat CKZ 114 steeds magerder wordt stopt Zdena haar in het geheim tabletten chocola toe en vervangt zonder medeweten van de andere kapo’s en de programmamakers haar stok door een onschuldig nepexemplaar. CKZ 114 speelt het spelletje mee maar toont niet de minste dankbaarheid, enkel minachting. Zij verdeelt de tabletten chocola onder de medegevangenen.
Wanneer de wraakzuchtige kapo Zdena bij een ochtend appel de met CKZ 114 bevriende MDA 802 naar de rij van de ter dood veroordeelden stuurt, maakt CKZ 114 dit vonnis “gewoon” ongedaan met de bekendmaking van haar naam: “Ik heet Pannonique!”.
Quote: “het is niet voor niets dat mensen geen nummer maar namen hebben, de voornaam is de sleutel tot het individu”.
Door dit unieke voorval wordt Pannonique een godin voor de gevangenen, dit helpt hen het moreel hoog te houden. Voor de kijkers en de media is zij een heldin, de kijkcijfers stijgen.
Door op een onverwacht moment zich rechtstreeks tot de camera’s te richten wil Pannonique het publiek ervan overtuigen dat zij de werkelijke schuldigen zijn van het succes en het voortbestaan van een programma als “Concentratie”. De kijkcijfers stijgen paradoxaal tot een recordhoogte.
Wanneer de kijkcijfers op een bepaald moment stagneren, besluiten de programmamakers het publiek, via teletekst, de selectie van de ter dood veroordeelden te laten doen in plaats van door de kapo’s. Kapo Zdena vindt dit vanwege haar liefde voor Pannonique verontrustend, CKZ 114 zou door de kijkers kunnen geselecteerd worden. Zij doet CKZ 114 bepaalde voorstellen, in ruil daarvoor wil ze Pannonique en haar medegevangenen helpen ontsnappen. CKZ 114 weigert op het voorstel in te gaan. Als haar medegevangen dit te weten komen zorgt dit voor grote onrust.
Bij het volgende ochtend appel doet CKZ 114 “opvallend” een oproep aan de kijkers van unaniem voor haar te stemmen zodat zij de volgende dag ter dood veroordeeld wordt. De volgende dag wordt de ter dood veroordeling live uitgezonden, de kijkcijferdichtheid is 100 %!
Het slot is een thriller...
Boekbespreking door Dirk De Wit
Oorspronkelijke titel: Acide sulphurique, Edtions Albin Michel, 2005
Nederlandse vertaling: UitgeverijManteau / Standaard Uitgeverij en Marijke Arijs, 2006